اعتقادات بهائیان (قسمت اول)

دیانت بهایی چیست؟ حضرت بهاءالله کیست؟ آیا دیانت بهایی آمده است که با اسلام مقابله کند؟ آیا بهاییان، دشمنان اسلام و یا ادیان دیگر هستند؟ آیا بهاییان کافرند؟ اصلاً بهایی چیست؟ مادّه مخدّر است یا دین است؟

اینها سؤالاتی است که در ذهن بسیاری از مردم ایران وجود دارد و خیلی از مردم هنوز پاسخ آن را نمی‌دانند؛ ممکن است شما هم بخواهید جوابی برای این سؤالات پیدا کنید. بنا بر این در چند نوبت به توضیح مختصری از اعتقادات بهاییان خواهیم پرداخت.

دیانت بهایی چیست و نظرش در مورد سایر ادیان چه می‌باشد؟

دیانت بهایی یک دیانت الهی و دیانتی جهانی است که به وسیله‌ی حضرت بهاءالله برای بشر به ارمغان آورده شده است. دیانت بهایی می‌کوشد تا تمامی انسان‌ها را، از هر دین و نژاد و قومی که باشند، در سایه‌ی وحدت و یگانی در آورد. مهم نیست که ملّت، رنگ و نژاد مردم چه باشد. تنها چیزی که مهم است این است که تمامی انسان‌ها مانند گل‌های رنگارنگ یک بوستان، گرد هم جمع شوند و اختلافات را کنار بگذارند و هدفشان را خدمت به همنوعان خود قرار دهند. دیانت بهایی به خدای واحد معتقد است.

دیانت بهایی اعتقاد دارد که بشر در هر حال نیازمند هدایت الهی است. همانطور که یک کودک خردسال نمی‌تواند به خودی خود تربیت شود، جامعه‌ی انسانی هم برای تکامل هرچه بیشتر نیاز به مربّی دارد. مربّی حقیقی کسی است که بتواند جهان را از سه جنبه‌ی جسمانی، انسانی و روحانی تعالی دهد. جنبه‌ی جسمانی که واضحاً مربوط به سلامت جسم انسان می‌باشد، جنبه‌ی انسانی مربوط به تمدّن، فرهنگ، حکومت و نظام، علم، هنر و صنعت است. جنبه‌ی روحانی که بلندترین و مهم‌ترین جنبه‌ی تربیتی بشر است، مربوط به روح انسان، یعنی حقیقت وجودی او می‌باشد. امروزه دنیای ما به جنبه‌های جسمانی و انسانی خیلی بیشتر از جنبه‌ی روحانی اهمّیّت می‌دهد. دیانت بهایی اعتقاد دارد که باید روح انسان نیز تربیت گردد تا بشر به سعادت ابدی دست یابد. این تربیت، تنها به وسیله‌ی یک مربّی کامل که بصیرت روشن نسبت به تمام جنبه‌های وجودی انسان داشته باشد، محقق خواهد شد. این مربّی کامل کسی نیست جز فرستاده‌ی الهی. از فرستادگان الهی می‌توانیم به حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی، حضرت محمّد، حضرت باب و حضرت بهاءالله اشاره نماییم.

بنا بر این اعتقاد مهم، یعنی لزوم مربّی، دیانت بهایی به انسان‌ها تعلیم می‌دهد که خداوند هراز چندگاهی یکی از فرستادگان خود را برای بشر می‌فرستد تا بشر را به سوی سعادت و رستگاری رهنمون گردد. این هدایت الهی هرگز منقطع نخواهد گشت. پس تمامی ادیان الهی، همان هدایت خداوند هستند و احترام به تمامی آنها واجب است. این ادیان به تدریج برای بشر فرستاده شده‌اند تا او را به سوی کمال پیش برند. هیچ یک از ادیان در حقیقت خود، با ادیان دیگر تفاوتی ندارد. ما نباید فکر کنیم که ادیان الهی بر خلاف یکدیگر هستند؛ بلکه همگی از جانب خدا می‌باشند. دیانت بهایی اعتقاد دارد که مهم‌ترین چیزی که باعث اختلاف بین پیروان ادیان مختلف شده است، تعصّب و تقلید است. تعصّب یعنی اینکه تنها اعتقادات خود را درست بدانیم و بدون دلیل روی آن پافشاری کنیم، بدون آنکه منصفانه به اعتقادات دیگران نیز نظری بیفکنیم. تقلید از اعتقادات گذشتگان و پایبندی بی‌دلیل و غیر محقّقانه بر آنچه که برای پدران ما مرسوم بوده است نیز موجب دوری ما از حقیقت خواهد شد. اگر منصفانه و بدون تقلید و تعصّب به ادیان گذشته نظری بیفکنیم، متوجّه خواهیم شد که نور الهی در همه‌ی آنها تابیده است. ما نباید تنها به پوسته‌ی ظاهری و مناسک دینی نگاه کنیم، بلکه باید سعی نماییم تا حقیقت موجود در تمامی ادیان را درک کرده و عهد خود را با خدای خویش وفا نماییم.

دیانت بهایی توسّط حضرت بهاءالله بنیان نهاده شد. بهاییان اعتقاد دارند که حضرت بهاءالله یکی از فرستادگان الهی برای جهان امروز هستند. حضرت بهاءالله آثار زیادی دارند که بهاییان آن را وحی الهی می‌دانند. پیروان حضرت بهاءالله، بهایی نامیده می‌شوند. بهاییان، حضرت بهاءالله را موعود جمیع اعصار که در کتاب‌های آسمانی ادیان گذشته به او بشارت داده شده است می‌دانند. یعنی حضرت بهاءالله آمده‌اند تا با تعالیم و دستورات خود، جهان را از تنگنای جهل، مصیبت، جنگ و جدال، فقر شدید مادی و بی‌نظمی نجات بخشند و به سوی دانایی، رفاه مادّی مناسب و متعادل، وحدت و صلح سوق دهند.

(پایان قسمت اوّل)