مناجات هائی برای اطفال

در دیانت بهائی، اطفال از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند و به عنوان " امانت الهی" در دست والدین و جامعه شناخته می شوند. در آثار بهائی به خصوص آثار حضرت عبدالبهاء، کودکان کراراً مورد توجه قرار می گیرند و می توان عُلقه و پیوند عمیق مابین ایشان و اطفال را به وضوح استنباط کرد. پاکی قلب و معصومیت کودکانه، وجه تمایزی است که اطفال را هرچه بیشتر مورد عنایت الهی قرار می دهد. بدین سبب، مناجات و راز و نیاز اطفال با خالق متعال، حلاوت و تاثیری فوق العاده دارد و صفای باطن آنها را دو چندان می کند.

در آثار بهائی، مناجات ها و ادعیه مخصوصی برای کودکان وجود دارد که تلاوت آنها در هر صبح و شام با صدای خوش، بسیار توصیه شده است.

"اطفال هر صبح، توجه به ملکوت نموده به ذکر حق، مشغول گردند و در نهایت ملاحت و حلاوت مناجات کنند. آن اطفال به مثابۀ نهالند و این تعلیم و مناجات، مانند باران که طراوت و لطافت بخشد و به مثابۀ نسیم محبّت الله که به اهتزاز آرد." (حضرت عبدالبهاء)

در اینجا، نمونه هایی از مناجات های بهائی، مخصوص اطفال ارائه می شود:

هوالله
ای خداوند مهربان، این اطفال نازنین، صُنع دست قدرت تو اَند و آیات عظمت تو. خدایا این کودکان را محفوظ بدار. مؤیّد بر تعلیم کن و موفّق به خدمت عالم انسانی فرما. خدایا این اطفال دُردانه اند در آغوش صدف عنایت، پرورش دِه. توئی بخشنده و مهربان.

*********

هوالله
خدایا، طفلم در ظِلّ عنایتت پرورش دِه. نهال تازه ام به رَشَحات سَحاب عنایت، پرورش فرما. گیاه حدیقۀ محبّتم، درخت بارور کن. توئی مقتدر و توانا و توئی مهربان و دانا و بینا.

*********

هوالله
خداوندا تائیدی فرما که در کمال فقر و فنا به خدمت آستان موفّق گردیم.

*********

هوالله
ای پروردگار، این نوجوان را نورانی کن و این بینوا را نوایی بخش و آگاهی عطا فرما و در هر صبحگاهی، مدد جدیدی بخش. تا در پناه تو از هر گناهی محفوظ و مصون ماند و به خدمت امرت پردازد. گمراهان را هدایت فرماید و بیچارگان را دلالت کند. اسیران را آزاد نماید و غافلان را بیدار کند و به یاد و ذکرت دمساز شوند. توئی مقتدر و توانا.

*********

هوالله
ای خداوند مهربان، این مرغان بی پَر و بال را دو بال ملکوتی بخش و قوّتی معنویّه عطا فرما تا در این فضای نامتناهی پرواز کنند و به اوج ملکوت ابهی رسند. ای پروردگار این نهال های بی قوّت را قوّتی بخش تا هر یک درختی بارور و در نهایت طراوت و لطافت جلوه نمایند. به جنود معنوی نصرت و ظفر بخش تا سپاه جهل و ضلال را در هم شکنند و اَعلام محبّت و هُدی را در بین خلق بلند کنند و مانند نسیم بهاری اشجار وجود انسانی را طراوت و لطافت بخشند و به مثابۀ باران نیسانی چمنزار آن اقلیم را سبز و خرّم کنند. توئی مقتدر و توانا و توئی بخشنده و مهربان.

*********

هوالله
ای خدای مهربان، این درختان را زینت جنّت ابهی نما و به فیض آسمانی پرورش ده. سبز و خرّم کن و شبنم نثار نما. پیراهن سُندُسی بپوش و تاجی از شکوفۀ عَبقَری بر سر نِه. ثمرۀ طیّبه ببخش و رائحۀ معطّره عطا فرما. توئی بخشنده و مهربان و درخشنده و تابان.

*********

هوالله
ای خدای مهربان، ای ربّ الجنود، شکر تو را که این اطفال صغیر را بر بالغان کبیر ترجیح دادی و به الطاف خویش اختصاص دادی. هدایت فرمودی. عنایت کردی. نورانیّت بخشیدی. روحانیّت دادی. ما را موفق بر آن فرما که چون به بلوغ رسیم، به خدمت ملکوتت پردازیم. سبب تربیت دیگران شویم. چون شمع روشن گردیم و چون ستاره بدرخشیم. توئی دهنده و بخشنده و مهربان.

*********

ای پروردگار، این دختر ملکوت را در دو جهان عزیز نما. از جهانِ خاک، بیزار کن و به جهانِ باقی همدم و همراز نما. قوّت تائید بخش و به نَفَثاتِ روحُ القُدُس تقویت نما. تا به خدمتت قیام نماید. توئی توانا.

*********

هوالله
ای طالبان تحصیل کمال... در نهایت شوق اشتغال به کسب کمال دارید. اگر چنین است سزاوار هزار آفرین است باید دائماً افکار خویش را حصر در تحصیل دانایی نمائید تا از ملکوت الله تائید بی منتها پیاپی رسد و به فضل حق در آبادی ایران و ترقّی ایرانیان بذل جهد بلیغ و سعی عظیم فرمائید و در درگاه الهی مقرّب بارگاه رحمانی شوید و علیکم البهاء الابهی.

*********

هوالابهی
ای ریحان بوستان ایمان، شکر کن که از این جویبار روئیدی و از این چمنزار نابت شدی و در این گلزار شکفتی و از فیض این سَحاب، طراوت و لطافت یافتی. قدر این عنایت را بدان و شرافت این موهبت را متنبّه باش تا به شکرانه اش قیام نمایی.

*********

هوالابهی
ای دُردانۀ بحر محبت الله، هر بحری، مرجانی دارد و هر صدفی، لُؤلُؤ غلطانی. دریای عشق الهی، دُردانه اش قلوب دوستان حقیقی و یاران معنوی است. پس بکوش که دُرِّ دُرّی مکنون گردی و لُؤلُؤ مُتلئلأ مخزون. والبهاء علیک.

*********

هوالله
ای طفل عزیز، الحمدلله در این صِغَر سن در ملکوت الهی داخل شدی و از فیوضات ربّ الجُنود، بهره و نصیب گرفتی. از خدا خواهم که در آغوش محبّت الله پرورش یابی و در نهایت محبّت و انجذاب به بلوغ رسی. و علیک البهاء الابهی.

*********

هوالابهی
ای سبزۀ نوخیز باغ عنایت، باغبان احدیّتْ تو را نهال دست نشان موهبت فرمود و بوستانیِ قدرت، تو را تربیت کرد و از جویبار فضل، آب داد. رجا از محبوب ابهی داریم که در نهایت سبزی و خرّمی در این چمنستان حقیقی جلوه نمائی. والبهاء علیک.

*********

هوالله
نور محبت الله از پرتو شمس، روشن تر است. هر رُخی که به آن نور روشن، رَشکِ آفتاب است و غبطۀ مَهِ تابان.

*********

هوالله
ای سبزۀ نوخیز جنّت ابهی و ای نهال تازۀ گلشن بقا، هر چند در عالم ناسوت، صغیری امیدم چنانست که در ملکوت، کبیر گردی. هر چند طفلی، الحمدلله به ایمان و ایقان، بالغ و راشدی. بدان که جهان ملکوت، نورسیدگان جنّت ابهی راست و فیض لاهوت، کودکان دبستان عشق را. امیدم چنان است که در این جویبار گلزار هدایت به فیض رَشَحات ابر عنایت، در آغوش الطاف حضرت احدیّت، نشو و نما نمایی و پرورش جویی. وعلیک البهاء الابهی.

*********

هوالله
ای ورقۀ لطیفۀ صغیره، چه خوش طالع بودی که چنین پدری و چنین مادری، خدا به تو عطا فرمود. پدر، مظهر الطاف الهی. مادر، مطلع انوار محبّت رحمانی. برادر، نهال باغ عرفان یزدانی. خود، نوگل بوستان تربیت ابهائی. خوشا به حال تو. خوشا به حال تو. والبهاء علیک و علی ابیک و اُمّک و اخیک.

*********

منبع:
مجموعه مناجات های حضرت عبدالبهاء برای نونهالان، مجموعه دوم. لجنه ملی نشریه نونهالان بهائی (ورقا). موسسه ملی مطبوعات امری. 133 بدیع.

2008-08-21

مناجات هائی برای اطفال

مناجات هائی برای اطفال

در دیانت بهائی ادعیه و مناجات های بسیاری برای موضوعات خاص وجود دارد. از جمله آنها مناجات هائی است که برای اطفال وجود دارد. کودکان بهائی می آموزند که هر صبح و شام، به تلاوت دعا و مناجات با لحن خوش بپردازند.

در ادامه، نمونه هایی از مناجات های حضرت عبدالبهاء، مخصوص کودکان، ارائه می شود:


هوالله
خداوندا این طفل صغیر را در آغوش محبّتت پرورش فرما و از ثَدی عنایت، شیر ده. این نهال تازه را در گلشن محبّتت بنشان و به رَشَحاتِ سَحابِ عنایت، پرورش ده؛ از اطفال ملکوت کن و به جهان لاهوت هدایت نما. توئی مقتدر و مهربان و توئی دهنده و بخشنده و سابقُ الاِنعام.

*********

هوالابهی
ای خدای مهربان، این نوگل گلستان محبّتت را از شبنم عنایت، تر و تازه بفرما و این تازه نهال بوستان هدایت را به تربیت باغبان احدیّت پرورش ده و این شاخِ سبز را در گلشن الطاف، مزیّن به شکوفه و برگ کن و این دُردانۀ معرفتت را در آغوش صدف رحمت بپرور. ای خداوند، هر مستمندی را توانگر نما و هر دردمندی را درمان بخش هر فقیری را به گنج روان دلالت کن و هر اسیری را از زنجیر قُیود، آزادی بخش. توئی توانا و بینا و آگاه و شنوا. تأیید احسان نما.

*********

هوالله
ای خدا، طفل معصومم، در پناه خود حفظ نما، عنایتی کن، رحمتی بفرما، تربیت نما، به نعمت بپرور، قابلیّتی بخش تا ملکوتی گردم، ربّانی شوم، روحانی شوم، نورانی گردم. توئی مقتدر و توانا و مهربان.

*********

هوالله
ای بدیع الالطاف، لطفی بدیع نما و لطافت ربیع بخشا. ما نهالانیم به دست مرحمتت کِشته و با آب و گِل مودّتت سرشته، محتاج جوی عطای توئیم و شایان ابر سَخای تو. این کِشتِ امید را به خود مگذار و از باران عنایت دریغ مدار. از سحاب جودت ببار تا نهال وجود به بار آید و دلبر مقصود در کنار. وَالبَهاءُ عَلیٰ اَهلِ البَهاء.

*********

هوالله
ای پاک یزدان، این نهالان جویبار هدایت را از باران ابر عنایت، تر و تازه فرما و به نسیم ریاض احدیّت اهتزازی بخش و به حرارت شمس حقیقت جانی تازه عطا نما. تا نَشْو و نَما نمایند و روز به روز ترقّی کنند و شکفته گردند و پُر بار و برگ شوند. ای پروردگار، جمله را هوشیار کن و قوت و اقتدار بخش و مظاهر تأیید و توفیق نما که در نهایت برازندگی در بین خَلق، محشور شوند. توئی مقتدر و توانا.

*********

هوالله
ای ایزد دادگر ای خدای مهرپرور ما نهالان بوستان توئیم به دست مرحمتت کِشته و به جبهۀ ما خط محبّتت نوشته. کُل را اشجار پر ثمر کن و همۀ ما را درختان بارور فرما. حروفات مُفرَده ایم، کلمات باهرات نما. کلمات مُجمله ایم، آیات بَیِّنات فرما، اوراق باطله ایم، کتاب مُبین کن. نقاط سافله ایم، اَحرُف عِلّیین نما. ذلیل و خواریم از ذلّت بِرَهان. بی برگ و باریم به برگ و نوا رسان. گنج ملکوت خواهیم و کَنز لاهوتی طلبیم. غنای حقیقی جوئیم و از بقای معنوی سخن گوئیم. هر که را پرتو آفتاب درخشانت گیرد، از ظلمت تُراب بیزار است و هر که را آبِ ناب سیراب نماید، از نمایش ِ سراب، در کنار. پس ای پروردگار، نیستی آموز تا نار ِ هستی برافروزد و حجاب خودپرستی بسوزد؛ تا میان حبیب و محبوب آشنائی افتد و بین طالب و مطلوب، رسم جدائی برافتد. توئی دهنده و بخشنده و مهربان اِنَّکَ اَنتَ الکَریمُ َالعزیزُ المَنّان.

*********

هوالله
پروردگارا این اطفال را نهال های بیهمال کن و در حدیقۀ میثاق، نشو و نما بخش و به فیض سحاب ملکوت ابهی، طراوت و لطافت ده. مهربانا طفل صغیرم به دُخول در ملکوت، کبیر فرما. در زمینم آسمانی فرما، ناسوتیَم لاهوتی فرما، ظلمانیَم نورانی کن، جسمانیَم روحانی نما و مظهر فیوضات نامتناهی فرما توئی مقتدر و مهربان.

*********

هوالله
خداوندا مهربانا کودکانیم بینوا و طفلانیم در نهایت فقر و فنا، ولی سبزۀ جویبار توئیم و نهال های پر شکوفه بهار تو. از رشحات سحاب رحمت، طراوتی بخش و از حرارت آفتاب موهبت، نَشو و نَما احسان فرما. از نسیم حدائق حقایق، لطافتی عنایت کن و در بوستان معارف، درختان پر برگ و بار فرما. در افق سعادت ابدی، نجوم ساطِعُ الاَنوار کن و در انجمن عالم انسانی، چراغهای نورانی نما. پروردگارا اگر بنوازی هر یک شهباز اوج عرفان گردیم و اگر بگذاری، بگدازیم و به ضرر و زیان گرفتار شویم هر چه هستیم از توئیم و به درگاهت پناه آریم. توئی دهنده و بخشنده و توانا.


منبع: مجموعه مناجات های حضرت عبدالبهاء، چاپ دوم، 2001 میلادی